Wołowski młyn stał w miejscu dzisiejszego już w XVIII w., co potwierdza plan miasta sporządzony przez F.B. Wernera z 1750 r. Wielokrotnie przebudowywany nie zachował pierwotnego wyglądu, również nie przetrwały plany z owego okresu. Wiadomo jednak, że początkowo był to młyn wodny wyposażony w koło młyńskie, napędzany siłą spiętrzonej wody na Juszce. Jej bieg był inny niż obecnie. Przepływała obok dzisiejszego Liceum, wpływała do małego stawu znajdującego się przy obecnej ul. Poznańskiej, a następnie kanałem pod jezdnią wpływała do młyna, zasilając go, i wypływała z tyłu młyna. W XIX w. był to młyn parowy. Z początkiem XX w. zyskał napęd elektryczny. W 1946 r. uruchomiono go ponownie i działał jeszcze pod koniec lat 80-tych XX w. Po II WŚ był to młyn raczej gospodarczy, funkcjonujący na potrzeby okolicznej ludności, przywożącej własne zboże w zamian za mąkę. W 2005 r. planowano jego rozbiórkę, na szczęście do dzisiaj tego nie uczyniono.

Opis: dagsu