4
 |
 |
|||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Ulica Lubelska – jedna z ulic na warszawskiej Pradze-Południe, na Kamionku biegnąca od alei Emila Wedla do ul. Bliskiej.Utworzona około roku 1820 jako droga biegnąca wzdłuż niewielkiego, praskiego fragmentu Okopów Lubomirskiego. Biegnie od Jeziorka Kamionkowskiego do Dworca Wschodniego.
W granicach Warszawy Kamionek znalazł się w 1889 roku. Ulica długo miała charakter przedmieścia. Po roku 1918 numeracja ulicy uległa zmianie, ponieważ wcześniej nieprawidłowo numery nieparzyste znajdowały się po ...
Ulica Lubelska – jedna z ulic na warszawskiej Pradze-Południe, na Kamionku biegnąca od alei Emila Wedla do ul. Bliskiej.
Pokaż więcej
Pokaż mniej
Utworzona około roku 1820 jako droga biegnąca wzdłuż niewielkiego, praskiego fragmentu Okopów Lubomirskiego. Biegnie od Jeziorka Kamionkowskiego do Dworca Wschodniego. W granicach Warszawy Kamionek znalazł się w 1889 roku. Ulica długo miała charakter przedmieścia. Po roku 1918 numeracja ulicy uległa zmianie, ponieważ wcześniej nieprawidłowo numery nieparzyste znajdowały się po prawej stronie. W latach 20. i 30. XX wieku przy ulicy znajdowały się m.in. farbiarnia i magazyn lodu, zimą wycinanego z Jeziora Kamionkowskiego. W latach 20. przy torach kolejowych pod numerem 30/32 wzniesiono żelbetowy budynek fabryki obuwia „Polus”, wzorowanej na czeskich zakładach „Bata”, jednak z powodu kryzysu gospodarczego do otwarcia zakładu nie doszło. W 1930 roku nieużywany budynek kupił magistrat Warszawy i przeznaczył na schronisko dla bezdomnych. W schronisku mieszkało około 2000 bezdomnych, którzy z czasem zostali zdominowani przez alkoholików i złodziei. W 1945 mieszkańców schroniska wysiedlono na Ziemie Zachodnie. Po wojnie budynek zajmowały zakłady konfekcyjne. Obecnie budynek ten użytkuje m.in. straż miejska oraz Scena Lubelska 30/32. W drewnianym budynku przy ul. Lubelskiej 25 w okresie międzywojennym oficjalnie działał sklepik, który faktycznie był domem publicznym. Na placu obok niego w 1939 chowano żołnierzy poległych w obronie Dworca Wschodniego, których ciała ekshumowano w 1940 na miejscu cmentarza urządzając ogród księży Pallotynów. Na rogu Lubelskiej i Skaryszewskiej stał budynek szkoły powszechnej, który po zniszczeniach wojennych został po wojnie odbudowany na zakłady konfekcyjne. Do lat 70. XX wieku przy ulicy stały latarnie gazowe. W południowej części ulicy znajdują się zabudowania praskiej konkatedry wraz z cmentarzem Kamionkowskim oraz, po stronie nieparzystej, dom mieszkalny zakładów E. Wedela, projektowany przez Józefa Napoleona Czerwińskiego. Sąsiaduje z nim jeden z dwóch klasycystycznych pawilonów Rogatek Grochowskich wybudowany na placu narożnym u zbiegu z ulicą Grochowską w roku 1823 według projektu Jakuba Kubickiego. W północnej części ulicy zachowały się relikty dawnej zabudowy mieszkaniowej i przemysłowej, w tym zabytkowe zabudowania Fabryki Wyrobów Metalowych „Metalik” pod numerem 16. Przy skrzyżowaniu z ul. Grochowską znajduje się budynek dawnej fabryki „Dzwon”. W okresie PRL przy ulicy działał bazar z odzieżą, tzw. ciuchy. W 1973 targowisko przeniesiono do Rembertowa. Za Wikipedią: Festung |
||||||||||||||||||||||||||
|
||
|
||
|
||
|
|
|||||||||||
ul. Lubelska na innych fotografiach
|
|||||||||||
|
|
|||||||||||
|
||
|
||
|
|
||
