Kaplica Loretańska wzniesiona została około 1710 roku od północnej strony kościoła. Stanowi ona kolejną kopię Casa Santa w Loretto i należy do bardzo popularnych (związanych z ożywionym kultem maryjnym) sanktuariów XVII i XVIII wieku. Kaplica zbudowana jest na rzucie wydłużonego prostokąta, posiada jedno proste wnętrze, nakryte sklepieniem kolebkowym, poza tym nie posiadające wewnątrz żadnych zdobień ani dekoracji (jedynie trzy wnęki we wschodniej ścianie). Całe bogactwo wystroju architektonicznego i rzeźbiarskiego skoncentrowane zostało na zewnątrz. Elewacja północna posiada trzy wnęki, a wschodnia i zachodnia po jednej. We wnękach ustawione są figury czterech ewangelistów, a na osi środkowej elewacji północnej postać króla Dawida grającego na harfie. Poza tym ściany zewnętrzne udekorowane są wielkimi prostokątnymi płaskorzeźbami ze scenami figuralnymi przedstawiającymi najważniejsze momenty z życia NP Marii: Zwiastowanie, Narodzenie, Pokłon Trzech Króli i Wniebowzięcie. Architekt Kaplicy Loretańskiej nie jest znany. Po sekularyzacji opactwa kaplica użytkowana była jako zakrystia kościelna.
Źródło: